ŚWIĘCI

Asceza to doskonalenie się, osiągane poprzez prowadzenie surowego trybu życia oraz dobrowolne wyrzekanie się przyjemności, jakie oferuje nam życie na ziemi. Dlatego asceta praktykował różne formy poniżania swego ciała, aby rozwijać pobożność oraz życie duchowe i doprowadzić do zbawienia.

Najważniejszymi ascetami średniowiecznymi byli:

• św. Franciszek, który uważał, że:

§  Bóg jest dobrocią, miłością, mądrością

§  sens życia tkwi w chwaleniu Boga i miłości braterskiej

§  radość daje obcowanie z naturą, przyrodą

§  ostatecznym szczęściem dla człowieka jest śmierć

§  ubóstwo uczy pokory

§  pobożność powinna być oparta na Ewangelii, nauce Chrystusa

§  afirmacja życia, czyli przyjmowanie wszystkiego z radością, nawet śmierci

§  asceza radosna – dobrowolne wyrzeczenie się bogactw, ale umiejętność czerpani radości ze wszystkich aspektów życia

• św. Aleksy
• oddał się Bogu
• wyrzekł się wszelkich bogactw
• uciekł z domu, bo nie lubił sławy i pieniędzy
• żył jak żebrak pod kościołem
• po to, aby eskalować swoje cierpienie został żebrakiem pod murami domu.; widział jakie mógłby mieć życie, co stanowiło jeszcze większą pokusę

Jan Paweł II

 Spotykał się z ludźmi chorymi, ubogimi, bezrobotnymi, spychanymi na margines społeczny. Dawał nadzieję do życia. Poprzez swoje cierpienie i wiarę jednoczył nie tylko chrześcijan, ale też wyznawców innych religii. 

Papież Franciszek

Nasz obecny papież prowadzi radosną ascezę. Nie bez powodu przyjął imię Franciszek. Możemy się domyślić, że jest to nawiązaniem do średniowiecznego ascety, który afirmował życie i wyrzekł się wszelkich dóbr materialnych. Podobnie papież - zrezygnował z limuzyny, korzysta z autobusów i metro. Nie mieszka w pałacu biskupim, a zamiast złotego krzyża nosi srebrny.

Matka Teresa z Kalkuty

Całe swoje życie pomagała innym. Jako pierwsza założyła dla ubogich dzieci w Dubaju, była założycielką ośrodka dla trędowatych. Pomagała też opuszczony dzieciom rozpocząć życie od nowa, stwarzając sierocińce. Z jej inicjatywy powstało zgromadzenie zakonne, które zajmowało się prowadzeniem szkół oraz szpitali. Nigdy nie przypisywała sobie żadnych zasług. Mówiła, że wszystko czyni w imieniu ubogich.